U gornjem toku Pčinje, na četrdesetak kilometara i minuta od Vranja izdižu se stene neobičnog oblika, nekada u narodu prozvane Prosečnik a sada poznatije kao Vražji kamen i njegovi „đavoli“ Džudža Budža, Kumbara Kljeka, Filanko Šilja i Muja.
Do mesta je lako doći koristeći Google navigaciju. Ako polazite iz Vranja, ne izlazite na auto-put već izlazite iz grada kroz sela Neradovac i Davidovac, odakle skrećete ka Ristovcu, odnosno idete istim putem kojim se dolazi i do manastira Prohor Pčinjski i graničnog prelaza ka Severnoj Makedoniji. Razlika je jedino što ne skrećete ka selu Klenike, već nastavljate pravo, ka Trgovištu. Nekoliko kilometara ispred Trgovišta, svakako ćete prepoznati lokalitet i stene. Put je u dobrom stanju. Ako dolazite autoputem E-75 (A1), moraćete da se isključite kod Vranja i potom nastavite ka već pomenutim selima, ili ako promašite, moraćete najpre do Bujanovca, odakle idete ka Davidovcu i dalje.
Odmah nakon tunela, sa desne strane puta se spustite pešice ka reci i ubrzo ćete videti drveni, viseći most. Iako ovaj most stalno koriste pastiri i on nije naročito oštećen, najbolje je da ga prelazi jedna po jedna osoba, jer nije baš najstabilniji i ne zna se kada je poslednji put ojačan. Trčanje preko mosta nije preporučljivo, jer se ljulja i lako možete izgubiti balans. Kada pređete most, iza vas se pruža idealan kadar za fotografiju: pogled na stene odozdo, sam most i reku. Neće smetati ni ako je oblačan dan, oblaci će samo dodati „dramatičnost“.
U blizini ima dobrih lokacija za montiranje šatora pored reke, a kada je topliji dan, ljudi se rashlađuju u reci odmah ispod mosta.
Kada se vratite na put i nastavite 200-300 metara ka Trgovištu, bacite pogled na vrh stene sa leve strane i trebalo bi da ugledate crkvicu. Staza do vrha je “kozja”, ali nije naporna i nije vam potrebna naročita fizička spremnost. Preporučljivo je da nosite obuću koja se ne kliza, u slučaju da je ranije padala kiša. Takođe, u toplijim danima se čuvajte gmizavaca. Sa vrha stene se osim pomenute crkve, pruža pogled na reku, put i okolne planine.
U blizini same crkve iz 14. veka nema dodatnih informacija iako postoje podaci da je 1958. godine uvrštena u spomenike kulture i od tada je pod zaštitom države, a od 1983. godine je kategorisana od strane stručnjaka kao spomenik kulture od velikog nacionalnog značaja.
Zidana je naizmenično ređanim kamenom i redovima opeke, što pored estetske ima i bitnu konstruktivnu ulogu, zbog specifičnosti terena. Ona ima stare, zidane oltarske pregrade visine i do dva metra, a stručnjaci kažu da su ovakve zidane ikonostase imali samo veoma stari hramovi.
U poveljama iz srednjeg veka, ovo mesto se pominje kao Prosečnik – mesto gde je reka Pčinja koritom “presekla” stenu, što je ujedno i prirodna granica između Gornje i Donje Pčinje.
Četiri vraga – Džudža Budža, Kumbara Kljeka, Filanko Šilja i Muja
Mesto je lokalcima bilo inspirativno za kreiranje raznih legendi, a najpoznatija je ona o četiri nestašna đavola koji su hteli da Pčinju, umesto ka Grčkoj i Egejskom moru, “preusmere” ka Bugarskoj i u toj nameri su “kidali” kamenje sa okolnih stena kako bi pregradili reku. To im nije pošlo za rukom jer su pobegli kada su se čuli prvi petlovi.
Druga je u vezi izgradnje crkve na samom vrhu stene, po kojoj su lokalci godinama pokušavali da je sagrade pored reke, ali su Budža, Kljeka, Šilja i Muja sve što ljudi danju sagrade, noću porušili i nosili na vrh stene. Zbog mističnosti i raznih legendi, ljudi iz okolnih sela veruju da je mesto “ukleto”, te se uprkos lepom pogledu sa stene i potencijalu, u crkvi ne obavljaju krštenja i venčanja.
Lokalitet koji mnoge podseća na Đavolju varoš je u neposrednoj blizini manastira Prohor Pčinjski, jednog od najposećenijih kulturno-istorijskih spomenika u Pčinjskom okrugu. U povratku ka Vranju ili Bujanovcu, skrenete kod sela Klenike i nastavite ka graničnom prelazu vijugavim putem, odakle se sa vidikovca pruža pogled na manastir.
